1941-1945 թթ ԽՍՀՄ ղեկավարության ապաշնորհությունը թվերով

Ժամանակակից ռուսական պրոպագանդան պնդում է, որ Երկրորդ համաշխարհային պատերազմը հաղթել է միայն Խորհրդային միությունը ինչը Իոսիֆ (Ջուգաշվիլիի) Ստալինի շնորհիվ էր։ Փորձենք փաստերով պարզել, թե որքանո՞վ է այդպես:

ԽՍՀՄ-ն ավելի ուժեղ էր

Այսպիսով, 1941 թվականին ուժերի հարաբերակցությունը այսպիսին էր՝

Ուժերի այս հարաբերակցությամբ Կարմիր բանակը պետք է «վրաերթի» ենթարկեր գերմանական «վեռմախտին», սակայն տեղի ունեցավ հակառակը: Պատերազմի առաջին տարում Գերմանիան գրեթե 2000 կիլոմետրով մտավ Սովետական միություն և 3 անգամ ավելի քիչ զոհ տվեց, քան պաշտպանվող Կարմիր բանակը (անգամ չհաշված զոհված քաղաքացիականներին): Ընդ որում, դա այն պայմաններում, երբ հարձակվողը, ըստ տրամաբանության, պետք է քանակապես ավելի ուժեղ լինի և ավելի շատ զոհ տա, քան պաշտպանվողը:

Այլ կերպ ասած, թեև Սովետական միությունը շատ ավելի լավ էր զինված, սակայն վատ կազմակերպվածության և անտաղանդ ղեկավարման արդյունքում կրեց ահռելի մարդկային ու տարածքային կորուստներ:

Ինչպես հայտնի է, ԽՍՀՄ-ին պահանջվեց 3 տարի, որ վերջնականապես ազատվի գերմանական օկուպացիայից և ևս մեկ տարի, որ վերջնականապես հաղթի պատերազմը: Եվ դա ի հեճուկս այն փաստի, որ Սովետական միությունը (անգամ չհաշված ԱՄՆ-ի ու Մեծ Բրիտանիայի աջակցությունը, որի մասին գրել ենք ստորև), ավելի շատ տեխնիկա էր արտադրում և ուղարկում ռազմաճակատ, քան Գերմանիան:

Մասնավորապես, 1941-1945 թվականներին արտադրված ու ճակատ ուղարկված ռազմական տեխնիկայի թվերն այսպիսին են՝

 

 

 

 

 

Այդուհանդերձ, ինչպես նշվեց,  ԽՍՀՄ-ը միայն 1944-ին կարողացավ ազատվել գերմանական օկուպացիայից, իսկ Կարմիր բանակն այդ բոլոր առավելություններով հանդերձ «հաջողացրեց» 3 անգամ ավելի շատ զոհ տալ, քան գերմանական «Վեռմախտը»:

Հետևապես կարելի է պնդել, որ Սովետական միության ռազմական իշխանությունները վարում էին բավականին ապաշնորհ և ոչ կոմպետենտ ռազմական քաղաքականության, որի արդյունքում ի հեճուկս դաշնակիցների օգնության և ռազմական (սպառազինական) հնարավորությունների՝ պատերազմ հաղթելը տևեց 4 տարի և տարավ առնվազն 10 միլիոն սովետական զինվորի կյանք:

Արևմուտքը զինում էր Սովետական միությանը

Խոսելով ԽՍՀՄ հաղթանակի մասին՝ պետք է նաև հաշվի առնել, որ  1941 թվականից ԱՄՆ-ն և Մեծ Բրիտանիան սկսեցին Լանդ-Լիզ ծրագրով ռազմական (հիմնականում անվճար) օգնություն ցուցաբերել Սովետական միությանը:

Մասնավորապես, արևմտյան երկրները ԽՍՀՄ-ին տրամադերցին՝

• 7.000 տանկ ԱՄՆ-ից (մեծ մասը M4 Sherman) և ևս 5.200 Մեծ Բրիտաինայից
• 11.400 ինքնաթիռ ԱՄՆ-ից և ևս 5.000 Մեծ Բրիտաինայից
• 35.000 մոտոցիկլ
• 51.000 ամենագնաց (հիմնականում՝ Jeep)
• 376.000 բեռնատար
• 13.000 վագոն և լոկոմոտիվ
• 8.100 տրակտոր
• 132.000 ինգնաձիգ (ավտոմատ)
• 195 նավ (մեծ մասը մարտական)
• 350.000 տոննա պայթուցիկ (մեծ մասը տրոտիլ)
• 4,5 միլիոն տոննա սննդամթերք
• 800.000 տոննա գունավոր մետաղ
• 2,7 միլիոն տոննա նավթամթերք
• 15 միլիոն զույգ զինվորական կոշիկ:

Եթե սրան գումարենք նաև 1944 թվականին անգլո-ամերիկյան զորքերի կողմից գերմանական բանակի դեմ Ֆրանսիայում բացված 2-րդ ճակատը, ապա մեծ հարց է դառնում այն, թե ինչպիսի՞ն կլիներ պատերազմի ընթացքն ու ավարտը, եթե Խորհրդային միությունը իսկապես միայնակ լիներ Գերմանիայի դեմ:

Այլ կերպ ասած, այն պնդումները, որ Սովետական միությունը համարյա միայնակ է հաղթել նացիստական Գերմանիային առնվազն անարդարացի են: Իսկ հայտարարությունները, թե իբր հաղթանակը հնարավոր եղավ Ստալինի և ԽՍՀՄ մյուս ղեկավարների շնորհիվ մեղմ ասած սուտ են: